De Moderne Reis van Zelfontdekking en Groei - Nieuwe Generaties

Jeetje wat erg! Ik heb mijn 4e column dag overgeslagen. Hoe kon ik dat doen?!

Ik had het mezelf beloofd, ik zou 100 dagen achtereenvolgend elke dag een column schrijven. Ik heb mij niet gehouden aan een belofte die ik mezelf heb gemaakt en nu heb ik dus weer eens gefaald! Is dat zo? Heb ik echt gefaald? Er is een reden waarom dit gebeurd is. Mijn oma in Suriname is gister ten grave gedragen. Zij was de moeder van mijn vader en als kind heb ik daar hele leuke tijden doorgebracht. Mijn pa en ik konden er niet heen, dus besloten we samen naar de livestream te kijken. Pa kwam bij mij logeren en we zaten samen op de bank te kijken, dwars door alle tranen en gesnotter heen. Je zal je nu wel afvragen waarom ik dit schrijf. Mijn brein is erg analytisch en ik word er vaak van verweten dat ik een overthinker ben.

Zelf ervaar ik het iets anders. Ik bekijk dingen het liefst altijd van diverse invalshoeken en ja dat vergt wat analytisch vermogen. Zo heb ik gister tijdens het afscheid nemen van oma ook weer zitten analyseren. Ik kwam erachter dat ik nu toch wel anders kan kijken naar het verleden en naar haar. Zelfs ook naar de overige familieleden met wie ik ooit zo een hechte band had.

Oma was een zeer behulpzame, levendige, maar vooral zeer uitgesproken vrouw. Haar mening was een soort van wet en als je durfde haar wetten te overtreden dan kreeg je dat ook op repeat te horen met een zeer hoog aantal decibels. Het kwam op een bepaald punt zo ver dat we besloten het contact te verbreken, want dat bleek voor een ieder de meest vreedzame oplossing te zijn. Grappig he? Want zo uitgesproken als oma was, ben ik ook. Blijkbaar matchte dat toen niet. Ook tussen pa en haar ging het om dezelfde reden al meerdere keren mis in het verleden. Terwijl pa juist het tegenovergestelde is van ik, want hij gaat eigenlijk bijna nooit in verweer. En toch, oma kwamen niet overeen met die van papa en ook niet met mij. Pa en ik kozen beiden voor onze eigen sanity, want tja, ons leven moest ook gewoon verder. Zo af en toe zochten we weer contact en omgekeerd, maar het resultaat was altijd hetzelfde. We konden er beiden niet mee omgaan. Het had zeker anders gekund, maar dat gaat hem niet meer worden. We houden vast aan de leuke herinneringen die we wel hebben gehad en die waren er niet weinig hoor. Afscheid nemen brengt veel emoties naar boven en het is altijd goed om na te gaan waar die vandaan komen. Voel het en ga na wat het met je doet.

Zo is mijn rouwproces eigenlijk jaren geleden begonnen. Al sinds het moment toen oma en ik besloten om het contact te verbreken. Ja, het klinkt echt gek he? Dat we dit samen hebben besloten, maar dat ging ook echt zo. Ze was weer eens boos op mij omdat ik letterlijk heb gedaan wat ze ook deed: mijn eerlijke mening geven. Toen belde ze me een keer op en zei: Je hoeft hier niet meer te komen, want je bent niet meer welkom hier en vanaf nu zie ik je niet meer als mijn kleindochter. Diep binnen in mij werd ik verdrietig van haar woorden, maar rationeel bekeken was dat op dat moment het beste wat ik kon doen voor mezelf. Ik was emotioneel uitgeput, want in mijn persoonlijk leven zat alles op zijn kop. Zo is het contact verwaterd en hebben wij elkaar in de afgelopen 7 jaren niet meer dan 5 keer gezien. Afscheid nemen maakt veel in je los, je gaat vooral denken aan alles wat anders kon. Ik heb oma heel lang al vergeven, zonder dat zij het zelf wist. Omdat ik wist dat ik niet met boosheid verder kon leven, moest ik het doen. Niet alleen voor haar, maar ook voor mij. Door haar te vergeven, kon ik hiervan beginnen te helen. Voordat ik naar Nederland verhuisde heeft zij mij nog gebeld om te vragen of ik weer bij haar langs wou gaan. Ik stelde het steeds uit tot de laatste weken voor ik moest vertrekken. Ik durfde het niet aan, want ik was bang voor weer eens een afwijzing van haar. Oma is op 8 april 2023 op 87 jarige leeftijd overleden. Tijdens de uitvaartdienst ging er van alles in me om! De emoties zaten hoog en in mijn hoofd was het druk. Terwijl mijn tante vertelde over het leven van oma, besefte ik hoeveel ik eigenlijk van haar heb meegekregen. Veel van wat ik doe en hoe ik dat doe, heb ik van haar.

Mijn conclusie is dat liefde een complexe en tegelijkertijd ook prachtige emotie is. Het begint vaak met de liefde die we van onze ouders en voorouders ontvangen, maar het is ook een reis die we in onszelf moeten maken. Het is een reis waarbij we soms oude overtuigingen en patronen moeten afleren om nieuwe te kunnen aanleren. We krijgen veel mee van onze ouders en voorouders, zowel genetisch als op het gebied van normen, waarden en overtuigingen. Sommige van deze overleveringen zijn positief en ondersteunend, maar andere kunnen ook belemmerend zijn en ons zelfliefde in de weg staan. Misschien hebben we geleerd dat we altijd aan de verwachtingen van anderen moeten voldoen, dat fouten maken niet acceptabel is, of dat we altijd perfect moeten zijn. Deze overleveringen kunnen diep geworteld zijn en ons onbewust beïnvloeden. Maar als we onszelf oprecht lief willen hebben, moeten we leren loslaten en vooral ook onszelf vergeven voor de dingen die we anders hadden willen doen. We zijn allemaal mensen en we maken fouten. Het is belangrijk om onszelf te accepteren zoals we zijn, met al onze menselijke tekortkomingen en imperfecties. Het kan een uitdaging zijn om oude overtuigingen en patronen los te laten, maar het is een essentieel onderdeel van liefde bewijzen aan jezelf. Je kiest er immers voor om te groeien en beter te worden. Vergeving is ook een belangrijk onderdeel van zelfliefde. We moeten onszelf vergeven voor de handelingen en keuzes die we hebben gemaakt die achteraf misschien niet het beste waren. Het is gemakkelijk om jezelf te blijven straffen en schuldig te voelen over het verleden, maar dit zal belemmerend werken om te leven in het moment en van onszelf te houden zoals we zijn. Vergeving helpt in het proces van loslaten en dat kan jou bevrijden van de spijt en schaamte.

Ik ben me er nu ook van bewust dat overleveringen van generatie op generatie gaan. Misschien zijn sommige van de belemmerende overtuigingen die ik heb geleerd, niet van mij, maar zijn ze doorgegeven door mijn ouders of voorouders. Het erkennen van deze patronen heeft mij geholpen om ze los te laten en ruimte te maken voor nieuwe, ondersteunende overtuigingen. Het betekent niet dat ik mijn ouders of voorouders de schuld geef, maar ik heb nu begrip voor het feit dat ze handelden op basis van hun eigen overtuigingen en ervaringen. Om van jezelf te leren houden, is het belangrijk om oude overtuigingen en patronen af te leren en nieuwe aan te leren. Het kan betekenen dat je jezelf moet herprogrammeren en bewust moet worden van de gedachten en overtuigingen die je over jezelf hebt. Leer jezelf toestaan om fouten te maken en jezelf te vergeven in plaats van jezelf constant te bekritiseren. De reis van zelfliefde is niet altijd gemakkelijk. Er zijn momenten waar het heel erg confronterend wordt, dat je afscheid moet nemen van bepaalde relaties of situaties die niet langer bijdragen aan je zelfliefde en groei. Maar het is een reis die de moeite waard is. Het is belangrijk om te erkennen dat zelfliefde een doorlopend proces is. Het is geen eindbestemming, maar eerder een voortdurende reis van groei, bewustwording en transformatie. Het kan tijd en inspanning vergen, maar de beloningen zijn de moeite waard. Zelfliefde stelt je in staat om een gezonde relatie met jezelf en anderen op te bouwen, om authentiek te zijn en je eigen waarde te erkennen. Het stelt je in staat om vanuit een plek van liefde en compassie te leven, in plaats vanuit angst, schuld of schaamte.

Dus, heb geduld met jezelf terwijl je op deze reis van zelfliefde bent. Herinner jezelf eraan dat het oké is om fouten te maken en dat je altijd kunt leren en groeien. Laat oude overtuigingen en patronen los die je niet langer dienen, en sta jezelf toe om nieuwe, positieve overtuigingen aan te nemen. Koester de liefde en wijsheid van je ouders en voorouders, maar wees ook bereid om los te laten wat niet meer bij je past. Je verdient het om van jezelf te houden en te leven vanuit een plek van zelfliefde, compassie en acceptatie. Ik hou vast aan de mooie momenten en koester de liefdevolle en zorgzame herinneringen aan Maè Sarminah.

Ik zal altijd een deel van haar zijn, want van haar ben ik gekomen. Ik ben dankbaar voor haar leven en alles wat zij mij daarvan heeft meegegeven. Ik accepteer en waardeer mijn afkomst. Ik accepteer en waardeer mezelf!

I choose to enjoy the journey, the destination is just a result. ~ Ivory ✨